در حالی که جهان در یک محیط اقتصادی پرتلاطم بسر میبرد، تقریبا همه سوئدی ها از لحاظ اقتصادی در وضعیتی بهتر به سر می‌برند. دستمزدهای خوب، تقویت یک سیاست توزیع هدفمند و تورم پایین بدان معنی است که درآمد واقعی مردم در موقعیت های دستمزدی عادی افزایش یافته است.
از لحاظ بین المللی این تقریبا منحصر به فرد است. در حالی که شمار ۱۹ از ۳۳ کشور عضو اُ-ای-سی-دی توسعهٔ اقتصادی منفی را بین سال‌های اخیر تجربه کرده‌اند، اقتصاد سوئد در مقابل، به طور متوسط با ۳ درصد در سال افزایش یافته است. لذا یک سیاست توزیع بلند مدت و جدی در مورد اینکه چگونه یک اقتصاد در حال رشد به نفع همه باشد لازم است، تا از انباشتن ثروت برای فقط بعضی‌ها هرچه بیشتر جلوگیری شود. چیزی که با یک سیاست مالیاتی هوشمند میسر است.
سوئد، همراه با نروژ، دانمارک و ایسلند هنوز هم از مساوات طلبانه ترین کشورهای جهان است، تقریبا به هر صورتی که اندازه گیری شود. بعلاوه اگر توجه به خدمات رفاهی که تقریباً همهٔ خانواده‌ها از آنها استفاده می‌کنند مبذول شود – به ویژه کمک هزینه‌های رفاهی، مراقبت های بهداشتی، مراقبت از سالمندان، مهد کودک، مدرسه و دانشگاه – سوئد را به یک کشور حتی بیشتر مساوات طلبانه تبدیل می‌کند که می‌شود در آن زندگی کرد. و این تصادفی نیست که وقتی که طول عمر انسان‌ها اندازه گیری می‌شود سوئد برابرترین کشور جهان است.
سوئد در حال حاضر شریک در جهانی شدن است، که برای یک کشور وابسته به صادرات مانند سوئد مهم است. و مرزهای آن خیلی بیشتر باز هستند، هم برای پناهندگانی که به دنبال پناهگاهی امن هستند و هم برای مهاجرانی که می‌خواهند در اینجا به کار بپردازند.
سوئد بهتر می‌شود، اما امروز همه چیز خوب نیست. سیاست توزیع هم مهم و هم دشوار است، و همگی همواره به ارزش واقعی آن پی نبرده‌اند. جبههٔ راست و بورژوازی دلیلی برای فروتنی و انتقاد از خود دارد. یک مثال اعتقاد به این که بازار به طور خودکار در مقیاس عادلانه توزیع خواهد کرد است. توزیع عادلانه یک مسئولیت مشترک است. بعضی از کشورها که رشد اقتصادی قوی داشته‌اند ولی توزیع به طور عادلانه انجام نمی‌پذیرد باید گسترش فلاکت، نابرابری، جرایم و هم ستیزی ونهایتاً درجا زدن در آنها درس عبرتی باشد. در حالی که کشورهای دیگر می آموزند که رفاه در واقع باید ساخته شود، توزیع شود و توسعه یابد تا آزادی، عدالت، همبستگی و در نهایت انسانیت و جامعهٔ انسانی تقویت شوند.
سیاست توزیع باید بلند مدت باشد. و سیاست توزیع البته در مورد فرم دهی دستمزدها، تخصیص مالیاتی و سطوح کمک هزینه‌ها است. اما همچنین در مورد چیزهای سخت تری هم هست: مساوات هرچه بیشتر، برابری بین زنان و مردان در بازار کار و احترام به حقوق کودک. همهٔ اینها را سوئد هم گرامی داشته و هم توسعه داده است.
سیاست رفاه عادلانه نیاز به تشویق هم کار فردی دارد و هم احترام به اینکه هر کس همیشه نمی‌تواند کار کند. به عبارت دیگر باید به همان اندازه در مورد تعهدات شخصی انسان‌ها روشن باشد که در مورد حقوق اجتماعی آنها. انسان باید هم بخواهد کمک کند و هم قادر باشد اعتماد کند که دیگران هم چنین می کنند. و جرات به قبول آنچه که نیاز دارد کند تا به اندازهٔ توانایی‌اش کمک کند.