عباس سالاری با انتقاد از رویکرد تامین اجتماعی در برخورد با بیمه بیکاری‌بگیران گفت: تامین اجتماعی بایستی کرامت انسانی بیمه‌شدگان را رعایت کند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، یکی از دغدغه‌های نیروی کار، بهره‌مندی مناسب از خدمات حمایتی در زمان بیکاری‌ست؛ باتوجه به شرایط نابسامان و متزلزلِ بازار کار و تعطیلیِ مکررِ واحدهای تولیدی و خدماتی، «بیکاری» به هیچ وجه پدیده‌ای دور از انتظار نیست و در این شرایط، حق بدیهی کارگر است که از بیمه بیکاری بهره‌مند شود.
اما شرایط این بهره‌مندی و نحوه برخورد بازرسان تامین اجتماعی، انتقادات فعالان کارگری را برانگیخته‌است. عباس سالاری (مشاور عالی کانون انجمن‌های صنفی کارگران ایران و مشاور عالی کانون شوراهای اسلامی کار استان تهران) در این‌باره با تاکید بر حق مسلم کارگران در برخورداری از بیمه بیکاری گفت: درشرایطی که تامین اجتماعی از کارفرما هر ماه سه درصد بابت بیمه بیکاری دریافت می‌کند، باید کارگران به راحتی بتوانند در صورت بیکاری از مقرری مناسب و «امن» بهره‌مند شوند.
چرا بازرسان تامین اجتماعی با آبروی بندگان خدا بازی می‌کنند؟
وی در رابطه با امنیت مقرری بیکاری با انتقاد از برخورد بازرسان تامین اجتماعی گفت: چرا بازرسان تامین اجتماعی کرامت انسانی را رعایت نمی کنند؛ چرا با آبروی این بندگان خدا که از سر ناچاری مقرری می‌گیرند، بازی می‌کنند؟ خیلی جالب است که بازرسان به محل زندگی کارگر می‌روند و از همسایه‌ها و کاسبان محل با نشان دادن عکس کارگر می‌پرسند: آیا ایشان جایی کار می‌کند و اگر یک نفر بگوید چرا کار می‌کند و یا من شنیده‌ام که کار می‌کند، فوری بیمه بیکاری او را بدون تحقیق قطع می‌کنند. آخر در کجای قانون بیمه بیکاری چنین دستوری داده شده که بازرسان با آبروی مردم بازی کنند؟ این روش علاوه بر داشتن معایب بسیار، راه را برای تخلف باز کرده‌است.
سالاری ادامه می‌دهد: در کجای قانون گفته شده کارگری که بیمه بیکاری می‌گیرد، باید از ۸ صبح تا ۴ بعدازظهر در خانه بنشیند که اگر بازرس به در منزل آمد او خانه باشد تا ثابت شود که او بیکار است؛ جناب وزیر در کجای قانون بیمه بیکاری چنین مصوبه‌ای ثبت شده است؟
وزیر کار جلوی این نوع برخوردها را بگیرد
این فعال کارگری در ادامه خطاب به وزیر کار می‌گوید: وزیر کار که خود را متعلق به بدنه کارگری و برآمده از بطن جامعه می‌داند باید جلوی این نوع برخوردهای سلبی و پر از ایراد را بگیرد و نگذارد که با آبروی کارگر در محل زندگی‌اش بازی شود.
سالاری این نوع برخوردها را منافیِ کرامت انسانی توصیف می‌کند و می‌گوید: بسیاری از مقرری‌بگیران، زنان سرپرست خانوار و نیازمند هستند؛ من خودم زنی را می‌شناسم که سرپرست خانوار است و چند فرزند دانش‌آموز و دانشجو دارد؛ او چند سال پیش، به زحمت کاری در یک کارگاه تولیدی جمهوری پیدا کرد که بعد چند مدت، کارگاه ورشکست و مجبور شد برای دریافت بیمه بیکاری مراجعه کند؛ چند وقت نگذشتته، مقرری بیکاری او هم قطع شد؛ وقتی به تامین اجتماعی مراجعه می‌کند به او می‌گویند دوبار بازرسان ما آمدند منزل نبودید؛ گفتیم لابد رفته‌اید سر کار!
به گفته‌ی سالاری این زن که در آن تاریخ‌های خاص یعنی زمان مراجعه بازرسان، دنبال کارهای ثبت نام مدرسه فرزندانش بوده، مجبور شده کلی دوندگی کند و به این در و آن در بزند، تا «ثابت کند» بیکار است و دوباره مقرری بیکاری‌اش برقرار شود.
آیا کسی که چند ماه بیمه بیکاری می‌گیرد، باید درخانه زندانی باشد؟
این فعال کارگری ادامه می‌دهد: این نوع برخوردها با اقشار نیازمند، شایسته ارگانی نیست که خود را حافظ و تامین‌کننده حقوق زحمتکشان می‌داند؛ این رویه‌ی ناکارآمد و ناصحیحِ بازرسی باید اصلاح شود؛ آیا کسی که چند ماه بیمه بیکاری می‌گیرد، باید درخانه زندانی باشد تا هروقت بازرس آمد، او را درخانه ببیند؟ اگر مریض شود چه؛ اگر فرزندانش را به مسافرت ببرد چه؛ اگر برای خرید روزانه ازخانه خارج شود، چه؟
سالاری تاکید کرد: قانون بیمه بیکاری به صراحت می‌گوید هرزمان از سوی اداره کار شغلی پیدا شد و به کارگری که بیمه بیکاری می‌گیرد، پیشنهاد شد و او به هر دلیلی نپذیرفت، آنوقت باید بیمه بیکاری او را قطع کرد؛ در اروپا و امریکا نیز به تمام بیکاران، بیمه بیکاری پرداخت می‌شود؛ مدت زمان هم ندارد، تا زمانی که شغل پیدا نشده، این پرداخت انجام می‌شود؛ حال درست نیست ما که مدعی مسلمانی و درستکاری هستیم با کارگر زحمتکشی که به خاطر نداری مجبور شده از حق خودش که همان مقرری بیکاری است، استفاده کند، اینطور برخورد کنیم.